Februari was een rustige maand voor mij in het asiel. Er waren minder katten ter adoptie en veel katten die op een eigen thuis wachtten waren nog schuw. Ik kwam soms op het verkeerde moment. Als katten net uit quarantaine komen dan zitten ze niet te wachten op een fotoshoot met een mens die ze nog niet kennen. 

En soms laten ze zich nog steeds niet zien, zelfs niet na drie weken. Zoals die lieve Flipje. Hij ging door zijn witte lijf ook echt helemaal op in het witte doosje waarin hij zat. Zusje en Qwizzel waren ook deze keer nog steeds onzichtbaar.  

Daardoor heb ik deze maand niet alle katten kunnen fotograferen. Maar de katten waar ik wel mee heb kunnen samenwerken staan er prachtig op. Dat geeft me ook wat ruimte om wat over mijn modellen te vertellen.

Sam, van Sam & Moos, was een ietwat verlegen kat. Het kwam ook door zijn actieve broer Moos, die alle aandacht opeiste. Wat een lieve open kat was Moos. Nadat Moos geadopteerd was kwam Sam wat los. Dat was heel fijn om te zien. Ik heb hem kunnen fotograferen en als dank kreeg ik een knor-concert te horen. 

Mundo, de kat die naar de plek is vernoemd waar hij gevonden is, fotografeerde ik twee weken geleden toen hij nog in quarantaine was. Hij was zo energiek dat hij los mocht lopen en daardoor kon ik een fotoshoot met hem doen. Een week ervoor had ik weer eens van lens gewisseld. Het resultaat was dat Munda bijna de foto uitsprong. Zo heerlijk om met zo’n fotogenieke kat te werken. Door zijn enthousiasme viel tot twee keer toe een deel van de kattensnoepjes op de grond, helemaal diep onder de hokken. Maar geen zorgen, want Mundo stofzuigde alles op. 😀

Job ontmoette ik op hetzelfde moment als Mundo, in quarantaine, maar hij had nog wel huisarrest. Ik keek er vorige week dus naar uit om Job te ontmoeten. Maar… ook dat ging niet helemaal zoals ik had gehoopt. Hij had een kapje om omdat hij een hechting aan zijn pootje had. Zo sneu om hem verstijfd op een stoel te zien liggen. Deze week is het echter wel gelukt. Wat een feest om rode Job in het gifroze kittenkamer-stoeltje te zien zitten. Het verbaast me soms nog steeds hoe ongelooflijk lief katten kunnen zijn nadat ze op straat zijn gevonden. Zoveel vertrouwen.

En dan als laatste de broertjes Monty & Mozy. Zij waren pas gisterochtend uit quarantaine verhuisd. Ik zag alleen Monty toen ik binnenkwam. Hij wilde heel graag aandacht en spelen. Na zoveel schuwe katten te hebben gezien maakte mijn hart een sprongetje. Zijn donkere broer zat nog wel verstopt. Per ongeluk ontdekte ik zijn glanzende ogen in de box van een krabpaal. Toch kwam ook Mozy even later gedag zeggen. Wat een prachtig mooie lieve katten. 

Sam & Moos en Mundo zijn inmiddels geadopteerd. 

De maand januari is voorbij gevlogen. In het dierenasiel was het rustig. De meeste katten van december zijn verhuisd naar hun gouden mandje. Zelfs katten die er al heel lang op wachten om naar huis te gaan (Coco, Snowy…). Dat is natuurlijk enorm goed en daar fotografeer ik de katten ook voor. Maar ik voelde me er ook een beetje weemoedig door. Ik werd verliefd op Kobus, maar iemand anders was me voor om hem te adopteren. Januari is nooit mijn favoriete maand geweest. 😀

Vorige week is Katrien (die ik Snoes noemde, want wat was ze een snoesje) samen met haar maatje Donald geadopteerd. Katrien was er ook al in oktober. Ze was als laatste overgebleven van de drie zusjes, voornamelijk omdat ze nog steeds heel schuw was. Ik mocht haar stiekem aaien. Als ze me niet zag, dan kon ik haar over haar rug aaien en dan bleef ze er zelfs even voor staan. Zodra ze omkeek en mijn hand zag, was het ‘floep’ weg. Ze had wel een liefdevolle klik met Donald. Het was mooi om dat te zien ontstaan. Daarom is het heel fijn dat ze nu eindelijk een mooie plek gevonden heeft samen met haar vriendje Donald.

Dex, die nu de kat is die het langst in het asiel is (hij staat ook bij de katten van de maand oktober), JJ & Breezer, Minou & Toutou en Jesper wachten nog op een eigen thuis.

Break with the photographer. Kijk die lieve snoeten!

Ieder week probeer ik even een kleine break te nemen tijdens de fotoshoot in Dierenasiel Walcheren. Ik heb dat moment #breakwiththephotographer genoemd. Het mooie is dat er dan steeds iets leuks gebeurt. Ik weet natuurlijk wel in welke kamer ik die break ga nemen, maar toch.

Hier zijn wat break-foto’s. Met een verhaal van een bijzonder ventje. (Kobus).

De meeste katten van vorig jaar hebben hun thuis gevonden. Beer, Coco, Minou & Toutou en de vier kittens wachten nog steeds op hun gouden mandje. En er zijn weer nieuwe lieverds die geadopteerd kunnen worden. Zoals dit mooie ventje, Kobus.

Ventje is misschien niet heel toepasselijk. Want wat een mooie jongen is Kobus. Kobus was heel schuw werd me verteld. Voor mij betekent dat dat ik niet weet of een fotoshoot gaat lukken. Toen ik de kamer binnenkwam was Kobus onzichtbaar. Coco en Kobus zijn roomies. Met een onzichtbare Kobus in de kamer speelde ik even met Coco. Coco verdween naar buiten en ik ging op zoek naar Kobus. 

Hij zou wel eens in een grote donkere krabpaalbox kunnen zitten, maar bij nader onderzoek was de box leeg.

Wel hoorde ik een miauw ergens vandaan komen. Tot mijn verbazing zat Kobus buiten voor het kattenluikje naar binnen te kijken. Hij leek wat moeite te hebben met het flapje. Met wat assistentie kwam hij de kamer binnen. 

Wat er daarna gebeurde weet ik eigenlijk niet. Verbazingwekkend ging onze interactie als vanzelf. Het kostte niet veel moeite om hem zichzelf te laten zien. Toen ik heel even wilde gaan zitten, klom hij zelfs op mijn schoot. Wow! 

Het is zo mooi om een klik te voelen met de katten die ik fotografeer. Sommige katten ‘showen’ zichzelf alsof het hun dagelijkse bezigheid is. Maar als katten schuw zijn en ze overwinnen hun voorzichtigheid dan is dat de kers op de taart. 

December was een maand met mooie ontmoetingen en bijzondere verhalen. Onno, kittens Noortje & Snoes & Sam, Elvis & Gipsy, Beer en een tweede poging met Coco en Snowy.

Coco is al een paar maanden in het asiel en hij is enorm toe aan een eigen thuis. Hij heeft een rugzakje, zoals veel katten in het asiel, en heeft wat tijd nodig om aan je te wennen. Maar ik mocht deze keer zelfs met hem spelen. Dat was al een vooruitgang. Ik vind hem heel grappig. Coco zoekt nog steeds een gouden mandje.

Lieve Snowy… Afgestaan wegens allergie wachtte hij ook alweer een paar maanden op een liefdevol mens die hem kwam uitkiezen. Gelukkig is hij na Oud & Nieuw geadopteerd. Hij vroeg soms op een hardhandige manier je aandacht, maar wat een lieve kanjer.

Gipsy & Elvis, zo’n mooi duo. Elvis ging los met mijn speeltjes. Wat een fanatieke energie had deze knappe jongen. Zijn vriendin Gipsy keek de kat uit de boom. Maar… eigenlijk hoorde dit tweetal samen met hun twee maatjes Mambo & Jimmy. Met zijn vieren waren ze onafscheidelijk. Mambo & Jimmy waren nog heel verlegen en heb ik niet kunnen fotograferen. Mambo was zelfs onvindbaar. Deze twee duo’s zijn ook geadopteerd.

Prachtschatje Onno. Wat een lieve Onno. Zacht en aanhankelijk en een enorme speelkous. ‘My kind of guy’ dus. Dit schatje heeft niet lang hoeven wachten op zijn gouden mandje.

En dan de kittens Snoes, Sam en Noortje. (En Moos, maar die lag te chillen in de kattenbak.). Noortje, wat een open en puur kitten. Ze vraagt geen aandacht, ze neemt het. Wat kittens hebben meegemaakt op straat voordat ze veilig opgevangen worden in het asiel… we zullen het niet weten. Blijkbaar heeft Noortje liefde en aandacht gemist, want dit meisje klom direct in mijn nek (zonder nagels) om te knuffelen. Ook Sam en Moos zijn heel sociaal. Snoes was er al in oktober en heeft haar twee zusjes zien vertrekken. Ze is nog steeds heel terughoudend. Maar heel stiekem, zonder te kijken, vindt ze een aai over haar rug wel erg fijn.

Noa & Nero zijn samen geplaatst. Nero zelfs voordat ik foto’s heb kunnen maken. En Gijs idem dito. Hij wilde wel knuffelen, maar hij kwam zijn veilige hokje niet uit. Een gestolen foto heb ik kunnen maken. En ach… nu ben ik Charley vergeten. Ook zij was heel snel geadopteerd.

Grote Beer. En als laatste mijn favoriet van december. Ik had een onderonsje met een mooie beer van een jongen. Beer heet hij en dat past prima bij hem. Wat een mooie bijzondere jongen. Ik moest meerdere pogingen doen. De eerste keer dat ik de kamer in kwam mocht ik hem een keer aaien en daarna verdween hij diep in een donker hoekje. Dat gebeurde nog twee keer. Toen ik een laatste keer door het raam van de deur keek en hem weer verlangend zag kijken, bedacht ik dat hij misschien wel een lekker snoepje lustte. En dat deed het hem. Hij verslond het snoepje en verstopte zich niet meer. Ik kon hem prachtig vastleggen en nog lekker even samen knuffelen. Missie geslaagd. 

Wat ik zo bijzonder aan Beer vind? Dat hij heel lang als zwerver op straat heeft geleefd. Met gezondheidsproblemen kwam hij in het asiel terecht. Na wat terughoudendheid durfde hij zich helemaal over te geven aan een knuffelmoment. Daar gaat mijn zwerverskattenhart harder van kloppen. Mijn Poppy, Tara, Black & Piet waren ook straatschoffies. Gelukkig vonden ze een goed thuis bij ons. Beer mag ook zo’n fijne plek vinden. Hij is gelukkig goed hersteld. Ook Beer zoekt nog een warm mandje.

Je kunt een persoonlijke afspraak maken met Dierenasiel Walcheren om met de katten kennis te maken. Wie geeft Coco, Beer en de kittens hun gouden mandje?

Het is iedere week feest in het asiel. Althans… voor mij dan, want ik geniet van al die mooie kopjes en de lieve knuffels die ik ontvang. Het is best eenzaam om in het asiel te wonen. Gelukkig is het voor veel katten kort. (Er zijn ook katten, en honden, die helaas al langer in het asiel wonen.). 

Het blijft iedere keer weer een verrassing of mijn bezoek succesvol is. Mijn streven is om in overleg met het asiel per week de katten te fotograferen die het dringendste een eigen thuis nodig hebben. Dat geldt voor alle katten denk ik, maar toch… Soms lukt dat niet omdat katten zelf de regisseurs zijn van hun fotoshoot. Sommige katten vinden mij nog eng. Zoals Dex, die ik in oktober fotografeerde en die de kamer deelde met Sky. Een kamergenoot eng vinden en niet je privéverblijf uit willen komen is ook een mogelijk scenario, Sky.

Hier zijn de katten van november:
Spidey, Poppy, Sky, Minou, Maya, Mila, Tonton & Pluum, Whiskas, Zyki, King, Romy en Tommy

Adopt don’t shop’. In het asiel zitten katten met een prachtig karakter. Adopteer of geef een zwerfkitten een thuis. Neem contact op met Dierenasiel Walcheren als je op zoek bent naar een pluizig gezinslid. De katten zijn op afspraak te bezoeken. Het zou zo mooi zijn als ze allemaal dit jaar nog hun ‘forever home’ vinden.