It’s a new year, with new promises, and a new project.

Since the last two years I’ve gotten addicted to shooting a photo every day, and sharing it on Instagram. In 2012 I started, and finished, a 365+1 project with shooting with my iPhone. It was hard at first to open up and see the beauty in everyday life. At the end of 2012 it was hard to imagine not shooting a photo every day. I had enjoyed it too much.

On my birthday in November 2012 I got a Polaroid SX-70, the instant-camera from the ’60’s, from my partner. So I wondered. Would a 365 in Polaroid be something for the new year? I stopped thinking and started on January 1 2013, ‘my life in Polaroid’ (#mylifeinpolaroid). But again it was hard to start shooting. With Polaroid you only get one chance at a time. And with only one photo a day that is not a lot. The perfectionist in me wanted that single shot to be good. I started off with lots of failures, so I felt. The last few months of 2013 I finally got the hang of it. The results made me cherish my beautiful SX-70. So 2013 was a challenging year. I managed to finish this great ‘a Polaroid every day’ year. Here you can find all 365 photos.

‘So now, what’s next’. That’s what kept me busy the last week of 2013. Shooting a photo a day of my three cats seemed too easy to me. Wouldn’t it be boring for my followers on Instagram to see a sleeping, chilling, lounging, window gazing cat each day? My three cats are really close to my heart. And, next to creating a funny collection of sleeping, chilling, lounging and window gazing cats, doing a 365 with them would also create a beautiful book of memories. So that’s what it will be this year: a 365 with my cats (#a365withmycats).

Here is where you can follow what my cats have been doing each day so far. Hope it inspires you to start a 365 with your own animals. (Yes, don’t wait till 1 January 2015, you can start each day of the year).

If you like tips and tricks for photographing your pet? At Big Picture Classes I teach a ‘self-paced’ class ‘Pet Photography‘. You can join whenever you like.

xo

Jolanda

Ps If you wonder what happened with my Polaroid SX-70 now that 2013 has ended. I still use it every week in another new project in 2014: a year in Polaroid | 52 weeks in Polaroid (#a52inpolaroid).

Sinds september 2013 geven Astrid Loriaux, paardencoach, en ik, dieren- en Polaroidfotograaf ;-), een leuke workshop. De workshop is een combinatie van een paardencoachingsessie en een sessie fotograferen met Polaroid (lees hierover meer op jolandaboekhout.nl). Zoals je wellicht weet geloof ik dat dieren je ware ik kunnen zien. Ze kunnen je stemming perfect aanvoelen en daardoor zijn ze zulke prachtige vrienden. Dit weten sluit heel mooi aan bij mijn samenwerking met Astrid. Astrid werkt als coach samen met haar paard Tinky. Contact maken met Tinky is zo mooi om te doen. Om dit te delen, en om in contact te komen met je zelf, hebben Astrid en ik deze workshop gemaakt. Op Valentijnsdag hebben we een speciale editie die in het teken staat van de liefde.

Nog een paar weken en dan is het Valentijnsdag. De dag dat je de persoon waarvan je houdt verrast met iets liefs. Wil je je partner op een andere manier verrassen dan met een bos bloemen, heerlijke chocolade of een grappige gadget? Heb je zin in buitenlucht, lachen en verdieping? Dan is onze Valentijn Editie iets voor jou.

De Valentijn Editie is een workshop waarbij je samen met je partner wordt uitgenodigd om via een fotografiesessie met een vintage Polaroid camera (ontspanning) en een paardencoachsessie (inspanning) iets over jullie samen te leren, nieuwe kanten van elkaar te ontdekken of met nieuwe ogen naar elkaar te kijken

Het thema zal dus zijn: de liefde! Meld je aan met iemand die veel voor je betekent. Dat kan je partner zijn, maar natuurlijk mag je ook je moeder of vader, je broer of zus, je beste vriend of vriendin meenemen.

Paardencoaching
De paardencoachsessie bestaat uit twee onderdelen. In het eerste deel voeren jullie samen een activiteit uit en in het tweede deel bespreken we wat er gebeurd is. De sessie vindt plaats in de open lucht in de rijbak of paddock – dit betekent zand! Houd hiermee rekening met je keuze voor je kleding. Die is bij voorkeur weerbestendig, kan tegen een stootje en je schoenen zijn geschikt om mee op zand te lopen. Verder vinden alle activiteiten naast het paard plaats. Eventuele angst dat je op een paard moet zitten, is niet nodig.

Polaroid fotografie
De fotografiesessie vindt plaats in de mooie omgeving van Op Hodenpijl. Gezamenlijk gaan we op zoek naar datgene in de omgeving dat je aanspreekt. Tijdens de sessie deel je samen met je workshoppartner een Polaroid camera. In de camera zit een filmpack met acht foto’s. Het doel van het delen van een filmpack is dat je elkaar inspireert.

Met de paardencoachsessie en Polaroid fotografiesessie streven we naar een mooie balans tussen inspanning en ontspanning. De paardencoachsessie is erop gericht om in contact te komen met jezelf en elkaar door feedback van het paard. Met hulp van het paard ga je nadenken over jezelf, je workshoppartner en jullie relatie (van buiten naar binnen gericht). Bij de fotografiesessie is de aandacht gericht op elkaar, voor elkaar de tijd nemen en samen mindful fotograferen. Dat wat jullie raakt breng je over op beeld (van binnen naar buiten gericht).

Kennismaking
Omdat we elkaar nog niet kennen, beginnen we met een voorstelrondje. Verder vragen we je om iets mee te nemen dat iets zegt over degene met wie je deze workshop doet. Het voorwerp hoeft niet groot te zijn, bij voorkeur iets dat in je zak past.

Tenslotte
Na afloop van de workshop wordt een groepsfoto gemaakt, die je krijgt toegestuurd als tastbare herinnering aan deze bijzondere workshop!

Wanneer vindt De Valentijn Editie plaats?

Datum
Vrijdag 14 februari 2014 van 13.00 tot 17.15 uur

Locatie
Op Hodenpijl, Rijksstraatweg 20-22, 2636 AX  Schipluiden

Kosten
125 euro inclusief BTW voor 2 personen

*

Aanmelden
Dat kan tot uiterlijk 10 februari 2014. Aanmelden kan via email.

* Na aanmelding ontvang je een ontvangstbericht en factuur. Je deelname is pas definitief na ontvangst van je betaling. Dan sturen we de bevestiging en het programma. Bij afzegging brengen we 50 euro administratie- en onkosten in rekening.

© PaardEnFoto (Astrid Loriaux & Jolanda Boekhout) – 2013 – 2014 | alle rechten voorbehouden

English version here >>

Toen ik drie jaar geleden begon met het bijhouden van mijn blog beloofde ik mezelf om allerlei leuke dingen te delen die me inspireerden. Zoals mensen, boeken, speeltjes en dergelijke. De lijst met favorieten is nog lang niet leeg. Het delen van de mooie dingen op die lijst is echter op de achtergrond geraakt.

Gisteren opende ik mijn mail en werd blij verrast met nieuws van Photojojo. Een blogpost met een interview met de getalenteerde Sharon Montrose.

Een paar jaar geleden ontdekte ik Sharon en werd stil van haar prachtige werk. Na het lezen van het interview vond ik het tijd om weer eens wat inspiratie te delen. Voornamelijk ook omdat ik veel in haar antwoorden herken.

Het is onmogelijk om Sharon’s fotografie te beschrijven. Als je onderstaande video bekijkt en luistert hoe Sharon haar fotografie ervaart dan zul je begrijpen wat ik bedoel.

Het interview met Sharon op het blog van Photojojo brachten een paar dingen bij me boven.

Als eerste realiseer ik me wat een lange weg ik nog te gaan heb als ik naar Sharon’s foto’s kijk. Als ik al ooit op dat punt van ‘perfectie’ zal aankomen. Wat zij creëert maakt me nederig.

Een punt dat Sharon noemt in het interview raakte me diep. Dat zijn, zoals ze het zelf zegt, haar vele mislukte pogingen om zichzelf in de markt te zetten als dierenfotograaf. Voordat ze de weg vond die ze uiteindelijk is opgegaan.

Na zeven jaar dierenfotograaf te zijn kan ik enkel beamen dat het onmogelijk is om als dierenfotograaf een inkomen te verdienen waarvan je kunt leven. Waar ik stiekem wel op hoopte. De laatste jaren heb ik me afgevraagd waar dat aan ligt. Heeft dat met mij als persoon te maken, is het mijn stijl van fotograferen of is het de kwaliteit die ik lever? Nu weet ik dat het daar niet om gaat. In tegendeel juist. Ik voel me eindelijk zeker in wat ik creëer. En ik hou van de onzichtbare en spontane band die ik heb met mijn lieve modellen. De manier waarop ze zich openstellen voor mij, dat heelt me.

Dingen komen nooit alleen. Twee avonden geleden had ik een gesprek met mijn partner en mijn nichtje, die beiden ook zelfstandig ondernemer zijn. Mijn werk kwam ter sprake, dingen werden gezegd en er werd iets wakker in me. Een knop werd omgedraaid. Het feit dat mijn droom om te kunnen leven van mijn passie, en een succesvol dierenfotografe te zijn, waarschijnlijk altijd een droom zal blijven.

Teruglezend waar mijn blogpost begon en waar het naartoe heeft geleid laat me schrikken. Ik probeer altijd om open te zijn in wat ik voel en deel op mijn blog. Zo ben ik nu eenmaal, zoals mijn modellen zijn, open en eerlijk. Mijn liefde voor dieren en mijn connectie met hen zal er altijd zijn. Ik zal nooit stoppen met het fotograferen van dieren. (Bel me dus gerust voor een fotosessie :-)). Ik denk echter dat het tijd is om mijn horizon te verbreden. Er zijn spannende plannen in de maak, die te maken hebben met mijn net ontdekte liefde voor het fotograferen met vintage Polaroid camera’s.

Wat er ook gebeurt in mijn hart blijf ik dierenfotograaf.

Geniet van Sharon’s verhaal en van haar prachtige foto’s.

xo

J.

When I started writing my blog three years ago I promised myself to share people, books and play stuff with you that inspire me. In fact I still have a list of my favorites waiting around. Somehow I haven’t been able to keep up the sharing of good stuff.

Yesterday I opened my mail and got pleasantly surprised with an email from Photojojo, a newsletter with an interview with the talented Sharon Montrose.

A few years ago I found Sharon and got awed by her gorgeous work. So reading the interview and recognising much in her answers I thought I needed to share.

Whatever I say about Sharon’s photography isn’t going to do justice. So I think you better have a look at this video from the Etsy store and listen to how she feels about her photography herself.

Reading the interview with Sharon on the Photojojo blog reminded me of some things.

At first I realize I’m way far from where Sharon is with her work. What she creates humbles me.

One thing Sharon mentioned in the interview struck me.  Her many failed attempts to market herself as a pet photographer, before she found her way in what she’s doing now.

After being an animal photographer for seven years I can only agree with the fact that it isn’t possible to earn a living with photographing pets only. As I hoped I could. In the past years I’ve been wondering what’s wrong. Is it me, is it my style of photography or is the quality of my shots? But I know now that it isn’t about those things. On the contrary, I finally feel confident about what I create. And I love the connection I feel with my sweet models. The way they open up to me heals me.

Things never come alone. Two nights ago I had an honest talk with my family. My work came up, things were said and something woke up in me. The fact that my dream of earning a living with animal photography will probably remain a dream.

Reading where my blogpost came from and where it has gone to startles me a little. I always try to be open in what I feel and share on my blog. That’s me. Like my models I’m open and honest. My love for animals and my closeness with them will always be here. So I won’t give up shooting animals. I guess it’s time to broaden my horizon though. There are other plans cooking up, involving my recently discovered love for shooting with vintage Polaroid cameras.

Enjoy Sharon’s story and photography. And remember, whatever happens I’ll always be an animal photographer at heart.

xo

J.

English version here >>

Gisteren had ik een fotosessie met deze twee beauty’s. Sjakie & Moekie. Ze zijn twee jaar oud en broer en zus.

De eerder geplande fotoshoot een paar weken geleden ging helaas niet door doordat Moekie ziek werd. Haar ziekte deed me terugdenken aan onze eigen Poppy. Twee jaar geleden kreeg Poppy ernstige nierproblemen en werd opgegeven. Haar leven werd op dat moment gered met een dagelijks infuus. Met een speciaal dieet heeft Poppy toch nog een jaar extra bij ons gekregen. Gelukkig is Moekie weer helemaal hersteld.

Moekie was vol avontuur tijdens de fotosessie. Ze vond het heerlijk om onder de beddensprei te woelen en ze gaf me haar volle aandacht. Mijn ervaring met lapjeskatten is dat ze bijzonder karaktervol zijn. (Ja, ik heb ook een lapje thuis, Tara). Het verschil tussen zus en broer was duidelijk merkbaar.

Maar… misschien was het verschil niet alleen te danken aan kleur en karakter. Nu zat Sjakie helaas niet helemaal goed in zijn velletje. De foto’s laten ook een timide Sjakie zien. Het is altijd moeilijk om een model lastig te vallen voor een fotosessie als hij of zij zich niet helemaal goed voelt. Na samen een toiletrol uitgeplozen te hebben kon ik echter Sjakie’s mooie gezicht vastleggen.

Ik hoop dat Sjakie zich snel beter voelt.

xo

Jolanda