In oktober 2013 heb ik weer eens meegedaan aan een open dag. Die dag is alweer even geleden. Door de hectiek van de verbouwing die mijn partner en ik in ons huis hebben uitgevoerd is het me helemaal ontschoten om de foto’s te delen en iets over de fotosessie te schrijven. Totdat ik een stukje schreef voor de workshop PaardEnFoto die ik samen met Astrid Loriaux geef op 20 juni.

Ik ken Vivian, dierenarts bij Dierenzorggroep Gorinchem, en haar collega’s van mijn fotoreportage van de reis met Stichting Dierenopvang Bosnië naar Bosnië in 2012. Dat was een ongelooflijk trieste, en tegelijkertijd ook mooie, ervaring. Ik voelde me vereerd dat Vivian me vroeg of ik mee wilde doen met de open dag.

Meestal hou ik me verre van fotograferen in dierenwinkels, op honden- en kattenshows en open dagen. Niet omdat ik dat niet leuk vind om te doen. Verre van dat. Want ik krijg zoveel leuke kopjes voor de lens. En de dag vliegt voorbij.

Wat me altijd opvalt aan dit soort evenementen is dat de verdiensten zo tegenvallen. Financieel is fotograferen op open dagen en dergelijke voor mij niet aantrekkelijk om te doen. En dat vind ik zo ongelooflijk jammer. Ik vraag me wel eens af hoe dat nou komt. Aan het resultaat kan het niet liggen, al zeg ik dat natuurlijk zelf. Ideeën?

Soms heb ik er wel weer eens zin in. Het is tenslotte ook goed voor mijn naamsbekendheid. Dan geniet ik van zo’n dag. Zo ook van deze open dag.

Het was een drukte van jewelste. Zo druk zelfs dat ik achteraf hoorde dat mensen weg zijn gegaan omdat de hal van de kliniek continue vol stond met mensen en hun dier.

Het resultaat is prachtig geworden. Wat ik zo apart vind om te zien, is dat dit studiofotografie is, maar dat ik toch altijd weer terugval op mijn eigen stijl. En dat kan eigenlijk best. Ogen fotograferen en close-ups maken zijn toch wel mijn favoriete stijl.

Zo zonde om de foto’s te laten verstoffen in mijn archief. Hoogste tijd om te delen dus. Dertig mooie gezichtjes delen is iets te veel. Hier is een selectie van schatjes. ‘In alphabetical order’, :-D, Bailey, Chesto, Chloe, Falco, Lady, Lena, Mees, Sienna, Sita en Sjakie. Geef ze een dikke knuffel!

xo

Jolanda

…misschien is het het hele jaar wel ‘zover’ geweest. Het is tenslotte niet echt winter geweest.

Je zult wel denken ‘waar gaat dit verhaal heen’. Dat wist ik eerst ook niet. Soms zie je een foto op je scherm verschijnen en dan komt spontaan een verhaal naar boven.

Bij het zoeken naar voorbeeldfoto’s voor een misschien wel nieuwe klant kwam ik de foto’s van Toto tegen. Het is twee jaar geleden dat ik Toto heb gefotografeerd, maar ik kan me haar nog goed herinneren. Omdat ik haar situatie herkende, en omdat ze zo’n schatje was.

Toto was een zwerfkat totdat Marjolein haar in huis nam. ‘Zwerfkat’ is eigenlijk niet de juiste benaming voor Toto. Ze was nog niet zo oud en tam. Ze is waarschijnlijk een paar keer goed krols geworden en is of van huis weggelopen of haar mensen hebben de deur vrijwillig voor haar open gezet. Toen Toto bij Marjolein kwam wonen was ze zwanger van een prachtig drietal. (Dat wist Marjolein natuurlijk op dat moment nog niet). Toto is bij Marjolein veilig bevallen van haar kittens.

In de weken dat de kittens bij Toto en Marjolein opgroeiden heb ik een fotosessie mogen doen. Als aandenken aan de kittens. Want natuurlijk konden niet alle kittens blijven. Voor ieder kitten zijn liefhebbende mensen gezocht. Gelukkig zijn ze goed terechtgekomen.

Hoe kom ik hier nou bij? Nou zo! Het is weer lente. Het seizoen begint dat er weer kittens op straat worden geboren en in slechte omstandigheden opgroeien.

Poezen worden weer krols. Katers worden volwassen en gaan sproeien. Vaak worden katten dan niet meer zo leuk gevonden als toen ze nog kitten waren. Maar ook volwassen worden hoort bij een kitten. En dan zou je als mens toch je verantwoordelijkheid moeten nemen en je kat moeten laten steriliseren of castreren. Helaas gebeurt dat nog te vaak niet en wordt de makkelijke weg gekozen.

Zoals je misschien in mijn verhalen hebt kunnen lezen, hebben wij, Eric en ik, al veel van dit soort zwervers in onze tuin gehad. Een viertal is gebleven. Ik ben heel blij dat we uiteindelijk gekozen hebben voor Tara, Poppy, Blackie & Piet, alhoewel het soms niet als vrijwillig voelde.

Voor een aantal katten hebben we een nieuw thuis gezocht (ja, na alle stappen te hebben doorlopen (briefjes ophangen in de buurt, opgeven bij Amivedi, checken op chip, een aantal weken wachten)). En met de echt wilde katten, meestal katers, heeft Stichting Zwerfkatten Rijnmond ons geholpen. Zij zijn gecastreerd en weer terug gezet. Wilde katten zijn dan toch het meest happy op straat, ondanks dat dat een zwaar bestaan is.

En wat wil ik hier nou eigenlijk mee zeggen? Een paar dingen.

Laat je katten op tijd helpen, dus voordat ze krols worden of gaan sproeien. Dat kan al als ze drie maanden oud zijn. Je voorkomt zo veel leed, want niet iedereen neemt jouw dier liefdevol op in huis als het op straat belandt. Als je overlast hebt van zwerfdieren meld dat dan bij een zwerfdierenorganisatie bij je in de buurt. Zij kunnen de katten vangen, checken op eigenaar en steriliseren of castreren als de katten echt wild zijn (op straat geboren). Zo wordt voorkomen dat de zwerfkattenpopulatie enorm groeit.

En wil je dan toch een kitten? Neem dan een kitten uit het asiel of meld je aan bij Stichting Zwerfkatten Rijnmond. Zij hebben gedurende de zomer, of bijna het gehele jaar inmiddels, zoveel kittens die allemaal een fijn thuis verdienen. Geef een zwerfkitten een kans. En als laatste, als de verantwoordelijkheden van het hebben van een kat je afschrikt, begin er dan gewoon niet aan.

Voor wie overweegt om dit jaar een kitten te adopteren van Stichting Zwerfkatten Rijnmond heb ik een mooie aanbieding. Bij de adoptie bied ik je een fotosessie aan met je kitten met 25% korting. Je kunt de fotosessie ook boeken als je kitten wat ouder is. Je betaalt dan geen €138,-, maar €100,– voor een fotosessie van een uur.

Mooie lente!

Jolanda

….een grappig ‘stop-motion’ video van Tinky en Rusty. De laatste twee jaar heb ik een aantal keer de kans gehad een fotosessie met Tinky te doen. Met de foto’s van de laatste sessie heb ik een stop-motion video gemaakt voor Xanthe Berkeley’s class Time Capsules. Mijn eerste video. En daar ben ik best wel trots op.

Jumping with the horses from Jolanda Boekhout on Vimeo.

Tinky en Astrid heb ik ontmoet in 2012. Tinky wilde model staan voor mijn 2013 jaarkalender. Het was een moeilijke tijd voor me omdat mijn partner Eric en ik ondergedompeld werden in de ziekte en het komende verlies van onze kat Puk. In een echt goede stemming was ik dus niet. Tinky had dat heel goed door. Ze maakte me met haar gedrag duidelijk dat het niet het beste moment voor een fotoshoot was. Ze werkte niet echt mee. Na de fotoshoot werd ik goede vrienden met Astrid en zo kreeg ik de kans om de fotoshoot opnieuw te doen. Meerdere keren zelfs.

Tijdens de laatste fotoshoot twee weken geleden heb ik gespeeld met wat actie samen met Tinky en Rusty. Ondanks dat ik mezelf helemaal heb toegelegd op close-up fotografie sinds ik begon als dierenfotografie vind ik de energie die uit de beelden spat heel erg mooi. Ik hoop dat er wat vaker van dit soort fotoshoots op mijn pad komen.

—

… a sweet video for you starring Tinky and her friend Rusty. Over the last one and a half year I’ve had the chance to photograph Tinky several times. With the photos from the last shoot I’ve created a stop-motion video for Xanthe Berkeley’s class Time Capsules. My first video. I feel a tiny bit proud.

I met Tinky and her owner Astrid for a shoot for my 2013 calendar in 2012. It was a hard time for me because my partner Eric and I were dealing with the upcoming loss of our cat Puk. So I wasn’t in the best mood. Tinky knew that. And she made me aware that it wasn’t the best time for a photoshoot. After that first shoot I became good friends with Astrid and so I got more chances to photograph Tinky.

This last shoot I got to play with some action photography together with Tinky and her friend Rusty. Although I have grown more into close-up photography since I started as an animal photographer I love the energy that flows out of these images. So I hope to do more of these shoots sometime soon.

xo

J.

Het is lang geleden dat ik een konijn gefotografeerd heb. Mijn eerdere pogingen waren niet heel erg succesvol. Simpelweg omdat ik niet gewend was aan een dier dat niet direct op me reageerde als ik hem of haar riep. En als gevolg daarvan had ik dus ook geen andere tactiek bij de hand dan die ik normaliter gebruik. De interactie met honden en katten is zo anders dan met knaagdieren. Dat maakt de interactie met kleinere dieren, zoals konijnen, niet minder ‘interessant’. Mijn liefde voor dieren reikt verder dan enkel liefde voor honden en katten. Het was prachtig om te zien hoe Danoontje met me samenwerkte. Dit is wat er gebeurde.

(It’s been a long time since I photographed a rabbit. My earlier attempts hadn’t been very successful. Simply because I wasn’t used to an animal not responding to me when I called his name. And I hadn’t anticipated on trying out a different approach than I normally do.The interaction with dogs and cats is so much different from rabbits. That doesn’t make the interaction with smaller animals like rabbits and guinea pigs less ‘interesting’. My love for animals goes beyond dogs and cats. I love how Danoontje worked with me. This is what happened.)

English version here >>

Een nieuw jaar is aangebroken, met nieuwe beloften, en een nieuw project.

Sinds ik er twee jaar geleden mee begon, ben ik verslaafd. Verslaafd geraakt aan het schieten van een foto per dag met mijn iPhone, en die te delen op Instagram.

In januari 2012 ben ik begonnen met een 365+1 project. Iedere dag heb ik iets gefotografeerd uit mijn dagelijks leven met mijn iPhone. Eerst was het moeilijk om iets te zien wat de moeite waard was en de schoonheid van het dagelijkse leven op te merken. Eind 2012 was het moeilijk om voor te stellen dat ik zou stoppen met het maken van een dagelijkse foto. Ik heb ontzettend genoten van het fotograferen.

In november 2012 werd ik door mijn partner verrast met een prachtig verjaardagscadeau. Een Polaroid SX-70, de instant-camera uit de jaren ’60. Ik begon te fantaseren. Zou een 365 in Polaroid iets zijn voor het nieuwe jaar? Ik dacht niet al te lang na. Ik begon gewoon op 1 januari 2013 met ‘mijn leven in Polaroid’ (#mylifeinpolaroid op Instagram). Toch was het opnieuw lastig om te beginnen. Met Polaroid krijg je maar één kans om het goed te doen. En met maar één foto per dag is dat wel een beetje weinig. De perfectionist in mezelf wilde dan ook dat die ene foto prachtig zou zijn. De eerste tijd schoot ik heel veel missers. Bewogen foto’s, overbelichte foto’s en zelfs blanco foto’s zijn er uit mijn camera gerold. De laatste paar maanden van 2013 kreeg ik ‘het’ onder de knie en ook de smaak te pakken. Mijn SX-70 werd mijn lieveling. Mede door mijn SX-70 was 2013 een uitdagend jaar. Het is me gelukt om mijn 365 in Polaroid af te maken. Ik vond het zelfs heel jammer dat het project ten einde was. Hier is het resultaat van ‘mijn leven in Polaroid’.

Maar ja. Toen was er het moment van ‘wat nu?’. Met het einde van mijn 365 in Polaroid in zicht hield me dat wel bezig. Zou een dagelijkse foto van mijn eigen katten niet te makkelijk zijn? En zou het niet heel saai zijn voor mijn volgers op Instagram om iedere dag een foto van mijn slapende, chillende, loungende en uit het raam kijkende katten te zien? Mijn drie katten zijn het hart in mijn leven. Een 365 met hen doen zou, naast het opleveren van een grappige collectie slapende, chillende, loungende en uit het raam kijkende kattenfoto’s, een dierbare herinnering creëren. Dus dat is wat mijn 365 project is geworden voor 2014: ‘een 365 met mijn katten’ (#a365withmycats op Instagram).

Op Flickr kun je volgen wat mijn katten iedere dag hebben gedaan tot nu toe (en ik deel negen wisselende foto’s op mijn portfoliopagina). Ik hoop dat het je inspireert om een 365 met je eigen dieren te beginnen. Het is zo leuk om te doen. (Ja, niet wachten tot 1 januari 2015, je kunt iedere dag van het jaar je eigen 365 starten).

Heb je wat tips en trucen nodig bij het fotograferen van je huisdier? Bij Big Picture Classes geef ik een cursus ‘Pet Photography’. De cursus is in het Engels en je kunt ‘m op je eigen tempo doen.

Xo

Jolanda

Ps Mocht je je afvragen hoe het met mijn SX-70 gaat nu hij niet meer dagelijks in actie hoeft te komen. In 2014 schiet ik iedere week een Polaroid: ‘52 weken in Polaroid‘ (#a52inpolaroid), samen met The Polagirlsclub en Mortal Muses.