Mijn wandeling rond het eiland

Bijna negen maanden woon ik nu op het platteland. Nog twee weken en dan verhuizen Eric en ik weer terug naar de stad. Het huis dat we gehuurd hebben, is namelijk verkocht en ons huurcontract is opgezegd. Die verhuizing is heel tijdelijk hoop ik.

Wat ik zo leuk vind aan wonen op het platteland is te zien hoe je levensstijl verandert. We bakken inmiddels dagelijks ons eigen brood, koken met lokale producten en gebruiken (bijna) niets meer uit pakjes, zakjes en bakjes, we genieten van de avonturen van onze katten en kippen, en we bewegen veel meer (ik ben zelfs weer gaan paardrijden.).

In Rotterdam ben ik een tijdje lid geweest van een fitnessclub. Dat was geen lang leven beschoren. Om wat aan gewichten te trekken en te duwen samen met voor zich uit starende mensen met stampende muziek om me heen irriteert me meer dan dat het me motiveert. Bewegen op het platteland is heel anders. Dat gaat bijna als vanzelf.
 
Vanaf het begin dat we hier wonen, trekt het water van de Oosterschelde me heel erg aan. De geur van zout water, de geur van drooggevallen zeewier en oesters bij eb, de geluiden van scholeksters, wulpen en strandlopers… ik kan er zo van genieten. Ik vergeet de tijd.
 
Vanuit ons huis is de kust van de Oosterschelde hooguit twee kilometer lopen. Die twee kilometer kan ik inmiddels dromen. Terwijl ik langzamerhand verslaafd raakte aan een ommetje naar het water kreeg ik ineens de gedachte hoe het zou zijn om een rondje om het eiland te lopen. Noord-Beveland is niet zo groot. In een aantal etappes zou ik dat toch makkelijk moeten kunnen doen?

Zo gezegd zo gedaan.

#mywalkaroundtheisland (# op Instagram) heb ik afgelopen zondag voltooid, in ongeveer 10 etappes. Ik heb het geluk dat Eric ook thuis werkt. Hij is zo lief geweest om me na de eerste paar etappes dicht bij huis telkens naar het volgende beginpunt te brengen en me weer op te halen aan het einde van de wandeling. Gemiddeld heb ik ongeveer 8 kilometer per etappe gelopen. Dat is niet heel veel, maar als fotograaf ben je door van alles dat je ziet onderweg, en niet te vergeten de mooie omgeving, natuurlijk heel snel afgeleid van het hoofddoel van de wandeling: een rondje lopen om het eiland.

En door ontmoetingen met dieren werd ik ook geregeld afgeleid. Hoe verwonderlijk :-D. Op veel dijken van Noord-Beveland lopen schapen, met heel veel lammetjes. Iedere etappe heb ik wel een paar nieuwsgierige schapen ontmoet. En als ze dan heel verlegen om een dijkpaal gekruld staan dan kun je niet anders dan een foto maken.

 
 
Ik heb mezelf nooit als lange-afstandswandelaar gezien. Mijn rondje om Noord-Beveland heeft er toch wel voor gezorgd dat ik meer wil wandelen. Dus als we weer terugkomen op het platteland van Zeeland, dan is een rondje Walcheren en Zuid-Beveland en Schouwen-Duiveland wel een mooie nieuwe uitdaging.

 
Wie weet waar mijn wandelschoenen mij nog gaan brengen.

xo
J.