Piet

Het leven haalt vreemde fratsen met me uit. Op het moment dat het afscheid van een geliefde kattenvriendin nabij is laat zich een nieuwe kattenvriend zien.

Eind mei kregen Eric en ik ineens bezoek van een mooie grote cyperse kater. Eerst een beetje  verlegen maar zich al snel ontpoppend tot een kroelerd. Voor Blackie en Poppy, onze buitenkatten, was hij niet zo’n gentleman. Blackie delfde duidelijk het onderspit. Hij heeft er inmiddels al behoorlijk wat schrammen bij gekregen. De verandering in Blackie te zien, van een blije stoere bink in een schuchter vriendje, deed ons behoorlijk verdriet. Er moest dus iets gebeuren.

‘nieuw thuis gezocht’

Na een chip-check en een telefoontje naar het plaatselijke asiel zat ik met mijn handen in het haar. De kat, inmiddels ‘Piet’ gedoopt door Eric, had geen chip en duidelijk ook geen eigenaar. Het asiel wilde echter geen hulp bieden. ‘Hij zag er gezond uit, had dus duidelijk een eigenaar en we moesten hem maar weer in onze tuin zetten’.

Nu, zo’n twee maanden later, hebben we na een emotionele achtbaan afscheid genomen van onze lieve Puk. Piet is er echter nog steeds. Een eigenaar heeft zich, zoals te verwachten was, nooit gemeld. Een poging om hem te koppelen aan een vriendin is op niets uitgelopen. Piet zelf adopteren doet pijn. We hebben het verlies van Puk nog niet eens helemaal kunnen verwerken. Het verlies is nog te vers. Aan een nieuwe kat zijn we eigenlijk nog niet toe.

Toch is het Piet gelukt om in korte tijd een plekje in mijn hart te veroveren. Ik kan het nu niet meer over mijn hart verkrijgen om hem naar één of ander asiel te brengen. Zeker niet na mijn laatste ervaring met het asiel. Maar hoe lief we Piet ook vinden, we moeten aan onze kattenclub denken. Zij hebben net als wij in een jaar tijd drie kameraadjes verloren en zijn nog zoekend naar een nieuwe balans in de groep. Het liefst zien we dus een ander liefdevol thuis voor Piet. Die liefdevolle plek is tot nu toe nog niet gevonden.

Hoe het nu verder moet weet ik niet. Het ziet er naar uit dat we onvrijwillig een nieuwe kat erbij hebben gekregen. Misschien werkt het om hier een noodkreet te plaatsen. Wie er al langer over denkt om een kat te adopteren zou eerst eens moeten komen kennismaken met onze Piet.

We weten natuurlijk niets over de voorgaande thuissituatie van Piet. Alles wat we nu weten is uit ervaring. Piet is zoals ik al vertelde een grote gemarmerde cyperse kater, gecastreerd. Zijn leeftijd is niet bekend. Schatting is tussen één en drie jaar. Hij is een echte schootkat, maar hij is geen fan van opgepakt worden. Piet in een vervoersmandje doen gaat heel goed, ondanks zijn formaat. Piet is geen echte buitenkat alhoewel hij het prima vindt hier in de tuin. We hebben laatst een teekje van zijn oor verwijderd en ook dat ging goed. Hij vindt het niet ververlend als je aan ‘m ‘pielt’.  Onze katten tolereren Piet inmiddels en andersom ook, maar ’t zijn geen dikke vrienden geworden. Hoe ze met elkaar omgaan, lijkt het erop dat Piet het prima vindt om een thuis te hebben waar hij alleen is.

Hoe ik Piet nu heb leren kennen in twee maanden tijd? Z’n hart is even groot als hijzelf is. T Is een kanjer! En ik weet dat degene die Piet adopteert een echte bofkont is!

Mocht je interesse hebben in Piet, dan ben je welkom voor een kennismaking. Bel of mail me!