Nieuw goed doel? Opvang van dieren van Alzheimer patiënten

English version here >>

Zoals ik al eens eerder schreef lijkt het wel alsof zaken waarover ik schrijf vanzelf op mijn pad komen. Na deze week weet ik zeker dat dit echt zo is.

Een week geleden las ik een post op de weblog van een vriendin, Leigh Love, die ik via de online Picture Series classes van Tracey Clark heb leren kennen. In haar post vraagt Leigh aandacht voor een prachtige armband gemaakt door Becky Sue Laflam, een getalenteerd fotograaf en sieradenmaker. De moeder van Becky Sue heeft Alzheimer en met de verkoop van de armband steunt Becky Sue de Alzheimer Association.

Het was als vanzelfsprekend voor mij dat ik ook de Alzheimer Association zou steunen met een armband van Becky Sue. De reden? Alzheimer komt ook in mijn familie voor. Mijn oma had Alzheimer, of dementie, en recentelijk hoorde ik dat nog een familielid de laatste tijd verward is. Dat ik Alzheimer krijg is niet ondenkbaar. Er is op dit moment geen geneesmiddel tegen Alzheimer, onderzoek is broodnodig.

“Alzheimer patiënten zijn veel kalmer met een dier om zich heen”

Ik vroeg Becky Sue of ze een post voor mijn blog wilde schrijven over haar moeder en haar kat Abigail. Abigail is al 16 jaar en Becky Sue maakt zich zorgen over de situatie. Wat als Abigail overlijdt? Abigail is een enorm belangrijke factor in het leven van haar moeder. Waar ik aan dacht was wat er zou gebeuren met Abigail als de moeder van Becky Sue niet meer thuis kan wonen. Hoe vreselijk het zou zijn om afscheid van haar geliefde kat te moeten nemen.

Helaas is het nog steeds zo dat huisdieren niet welkom zijn in verpleeg- en bejaardenhuizen. In Amerika komt het zelfs vaak voor dat dieren dan ingeslapen worden. Ongelooflijk, want de aanwezigheid van dieren is juist zo goed voor oudere mensen. Alzheimer patiënten zijn veel kalmer met een dier om zich heen.

Vorige week heb ik een fotosessie gehad met een jonge labrador van anderhalf jaar oud. Zijn baasje vertelde me dat hij ondanks zijn jonge leeftijd als hulphond gaat werken in een revalidatiecentrum. Er worden ook steeds meer honden en katten ingezet voor ‘knuffeltherapie’ in verpleeg- en bejaardenhuizen.

Als je er over nadenkt is het eigenlijk heel gek. Ouderen worden gedwongen afstand te doen van hun huisdieren als ze in een bejaardenhuis gaan wonen. Enerzijds kan ik me voorstellen dat het voor het personeel ondoenlijk is om de zorg voor de dieren van ouderen op zich te nemen. Anderzijds is het veel gezonder voor ouderen, zowel lichamelijk als geestelijk, om hun dier bij zich te houden.

Daarnaast is het natuurlijk hartverscheurend voor ouderen om afscheid te moeten nemen van hun geliefde maatjes. Ikzelf moet er niet aan denken om mijn katten te moeten wegdoen als ik ziek word.

Om een lang verhaal kort te maken, als dat nog mogelijk is. Deze twee dingen bracht me op het idee om uit te zoeken of het mogelijk was om iets te doen voor huisdieren van Alzheimer patiënten.

In Nederland kunnen dieren, tegen betaling van een kleine bijdrage voor verzorging, gelukkig terecht bij de Dierenbescherming, waar ze in alle rust op een nieuw huis kunnen wachten. Het komt toch ook voor dat dieren op straat belanden.

Is er een manier om het inslapen van dieren te voorkomen? Kan ik geld inzamelen om de opvang van huisdieren van Alzheimer patiënten te steunen? Is er überhaupt behoefte aan? En als dat zo is hoe pak ik dat dan aan? Door een fonds op te zetten zodat dieren naar een asiel kunnen worden gebracht? Of is het beter om geld in te zamelen zodat verpleeghuizen en dergelijke ‘leen’-honden en -katten kunnen inschakelen?

Zoveel vragen! Ik ben er nog niet uit. Ik hou me aanbevolen voor tips en goede ideeën.

Als je het onderzoek naar Alzheimer ook een warm hart toedraagt, dan nodig ik je uit om een armband bij Becky Sue te bestellen. Je kunt ‘m hier bestellen. Hij is echt prachtig en het is een prachtig doel.

Becky Sue werkt aan een verhaal over Abigail en haar moeder. Wordt vervolgd!