Today I had something different planned to write about. Bindu Wiles’ post on Shutter Sisters touched me deeply and I think it is time to write down my grief about Tom and share it here.

Bindu’s post is about emotional pain and that writing helps to process your pain. A part of her post is about the recent loss of her beloved dog Rumi.

After reading about Bindu’s grief my tears finally showed themselves. I thought about Tom. My sweet Tommetje, to whom I still haven’t been able to say goodbye to. Maybe I never can.

“Sweet Tommetje,

It has taken a long while before I could write about you and even now I’m not sure if I am ready. My grief for you has been hidden deep. You were so precious to me that I haven’t been able to say goodbye.

“Sweet Tom-tie-diddle”

It seems an eternity that you are gone, but still so close too. It is only four months that you passed away. To lose you too after the loss of Jesse felt hard. For all this time I haven’t been able to cry. It seems that life goes on so easily without you, as if I don’t miss you.

But I do, so much. There isn’t a day that I don’t think about you. You were always honest, understanding and generous in love. You loved me, despite you were four when I came into your life, and that made it so easy to love you. The only thing I could do was love you back. And I did that with all my heart. You made my life so much richer with your presence.

You were so happy to be with Eric and me, always close. Where I went you went too. Being a nuisance sometimes too, wanting water while I wanted to do the dishes. Or slipping into the shower and running back to the kitchen soaking wet.

When I felt sad you were close, sitting with me, comforting me. You felt how I felt. When I am sad now I miss you even more. I can’t be with you, hold you close and cuddle my sadness away.

Your friends also miss you. You were so important for our little group. Even more than I realized because now you are gone Kees has changed into a scoundrel who is constantly bullying the girls. The house is so empty without you.

It was unthinkable that you would leave us. In just one week you were gone, so unexpectedly. Eric & I weren’t ready and so were you. You didn’t want to go, but your fragile body gave up.

My sweet Tom-tie-diddle, you have taken a piece of us with you. You feel so close still. I hope that it stays that way. I know that you’ll be waiting for me when my time has come. Our bond is unbreakable.

Knuffel”

English version here >>

Vorige week heb ik genoemd dat ik ook iets zou schrijven over ‘communicatie met dieren’. Communicatie met dieren? Dat is toch iets dat je dagelijks doet met je dier? Ja, dat klopt. Maar er is ook een andere manier van communiceren met je dier. Een onbewuste vorm, die wel bewust te maken is.

In 2008 heb ik meegedaan aan de cursus ‘Telepathie met Dieren’ van Cecilia van der Drift. Puur uit interesse, omdat ik me zo verbonden voel met dieren, maar ook met in mijn achterhoofd dat het bruikbaar zou kunnen zijn in mijn werk als dierenfotograaf.

Na de tweedaagse cursus was mijn gevoel gematigd. Ik heb doorgaans moeite met het vinden van genoeg rust in mezelf om elke dag te mediteren. Ook omdat ik moeite had met het interpreteren van wat mijn oefendieren me lieten zien twijfelde ik aan mezelf of ik ‘het’ wel kon. Tot ik tijdens een meditatie een ontmoeting had met een nuchtere herdershond. ‘Als jij er niet in gelooft dat je met mij kunt communiceren waarom zou ik dan iets tegen je zeggen?’ Dat was een moment van schrik en van besef dat ik dat nooit zelf bedacht zou kunnen hebben.

‘Sky, welk speeltje is je favoriet?’

In mijn carrière als dierenfotograaf heb ik gelukkig maar een paar keer meegemaakt dat een fotosessie niet lukte. Eén keer was er zelfs helemaal geen fotosessie mogelijk omdat mijn model verdwenen was tussen muur en bank zodra ik binnen stapte. Bij een tweede poging een week later kon ik de bank verzetten zonder dat Balou op zoek ging naar een nieuwe verstopplek. Voorafgaand aan de tweede afspraak heb ik geprobeerd contact te zoeken met Balou om uit te leggen wat ik zou komen doen. Dat het veilig was en dat ik rustig zou zijn.

Wat ik meerdere keren heb gemerkt voorafgaand aan een fotosessie is dat er ook onbewust contact kan zijn met mijn fotomodel. Zo werd ik verrast door labradorpup Beer. Bij de eerste ontmoeting merkte zijn baas op dat hij nooit zo enthousiast nieuwe mensen begroette. Ik had alleen maar een aantal keer aan Beer gedacht. Vreemd toch? Of niet?

Twee weken geleden heb ik telepathisch contact met een dier via meditatie heel bewust ingezet. Desirée mailde me dat ze graag een fotosessie met haar kat Sky, een prachtige Maine Coon, wilde doen maar dat hij zo bang is voor vreemde mensen en geluiden dat ze twijfelde of een fotosessie mogelijk was. Sky was twee jaar oud en had al wat meegemaakt in zijn korte leven. Hij was afgestaan door zijn eerste eigenaar en bij Desirée terechtgekomen. Omdat Sky als kitten open en onbevangen was geweest, informatie van de fokker, is zijn gedragsverandering een raadsel.

Zou ‘contact opnemen’ met Sky uitkomst kunnen bieden? Omdat telepathie met dieren voor veel mensen een vaag begrip is en niet iedereen er open voor staat is het altijd aftasten of ik dit als mogelijkheid kan noemen. En hoe breng je dat dan?

Omdat ik heel benieuwd was naar Sky en graag een succesvolle fotosessie met hem wilde doen heb ik mijn idee aan Desirée voorgelegd. Desirée vond het een prima idee. Om ‘bewijs’ te hebben dat ik echt contact zou hebben met Sky hebben we een vraag bedacht waarop ik het antwoord niet zou weten. ‘Sky, welk speeltje is je favoriet?’

Het contactmoment met Sky was erg leuk. Ik zag een beeld van het favoriete speeltje en ik kreeg ook een mooie kleur te zien. Als bewijs dat ik het goed had gezien stuurde Desirée me een foto van een veelgebruikte muis. Het was precies de muis die ik had gezien, inclusief de roze oren, en ik kon niet nalaten te lachen. Ook de kleur die ik had gezien klopte. Dat was de kleur van Desirée’s slaapkamer waar Sky voor het slapengaan altijd even komt kroelen.

Antwoord op mijn vraag waarom Sky zo bang is voor vreemde mensen en geluiden heb ik vermoedelijk wel gekregen. Het is echter moeilijk te achterhalen of dit klopt omdat Desirée niet genoeg achtergrondinformatie heeft. Het is weten en raden tegelijk.

Een dag voor de fotosessie heb ik nogmaals met Sky ‘gesproken’. Ook die keer ging het verrassend goed. Ik heb laten zien hoe ik eruit zag, mijn groot zwart camerading laten zien en verteld dat er geluid uit zou komen. En ik kondigde aan dat ik een cadeautje mee zou nemen. Sky liet merken dat hij zin had in onze samenwerking en dat Desirée zich geen zorgen hoefde maken over hem. Hij kwam over als een rustige tevreden jongen.

Last week I mentioned that I would write something about ‘communicating with animals’, not knowing that moment would be so soon. Communicating with animals? Isn’t that something you do with your pet daily? Yes, that is correct. But there is another way to communicate with your pet, an unconscious way that can be changed into an purposeful way.

In 2008 I participated in the class ‘Telepathy with Animals’ by Cecilia van der Drift. Purely out of interest, because I feel connected with animals, but also with the thought in mind that it could be useful in my work as an animal photographer.

After the two-day class my feeling was one of doubt. Generally I have difficulty to find the peace inside myself for meditation. Also interpreting my subject’s signals correctly made me doubt myself about being able to connect. Until one meditation I met a very direct German sheepdog. ‘If you don’t believe you can talk to me why should I talk to you?’ That was a startling moment and also one of sinking in that I could never have said that to myself.

‘Sky, what is your favorite toy?’

In my career as animal photographer I encountered failure in a photo shoot only a few times. One time a photo shoot didn’t happen because my model had disappeared behind the couch from the moment I stepped in the house. At a second attempt a week later I could move the couch a little without Balou looking for a new hiding place. Before this attempt took place I tried to contact Balou to explain what my intentions were. That it was safe and I would be calm.

On several occasions I noticed that unconscious contact moments had happened with my model. The Labrador pup Beer (Dutch for Bear) surprised me, and his owner, at the first moment we met. The enthusiastic way he greeted me wasn’t the normal behavior he showed while greeting new people. I ‘just’ had been thinking about him a few times.

Two weeks ago I used telepathic contact with an animal deliberately and with a purpose. Desiree emailed me that she would love to do a photo shoot with her cat Sky, a beautiful Maine Coon, but that she doubted it would be possible. Sky happened to be frantic for new people and sounds. Sky is two years old and has had a bad start after leaving home. He was brought to an animal shelter, where Desiree found him. Sky had been very open and cheerful as a kitten, according to the cattery he was born, and his change in behavior seemed strange.

Would ‘dialing in’ to Sky be of any use? Telepathy with animals is an undefinable matter for many people and not everybody is open to believe so it is always important to scan whether I can mention it or not. And if so how do I bring it up?

I was very anxious to meet Sky and would love to do a successful photo shoot so I decided to pop the question to Desiree. She loved the idea. To see if I really had contact with Sky we thought of a question that I couldn’t know the answer to. ‘Sky, what is your favorite toy?’

The telepathic contact I had with Sky was so sweet. First I got an image of the favorite toy and then a beautiful color appeared. To prove I saw it right Desiree sent me a photo of the toy, a grayish brown mouse with pink ears, which made me burst with laughter. Yes, that is what I saw! And also the color was right. It was the color of the wall in the bedroom in which Sky liked to cuddle before bedtime.

I also got an answer on my question about why Sky was so scared of people and sounds, but it’s difficult to verify because Desiree doesn’t have much details about his background. It is knowing and guessing at the same time.

A day before the shoot I had another go at ‘talking’ to Sky. That second moment was also successful. I showed myself, my big black camera and told him there would be some strange noises. And I announced to bring a gift for him. Sky showed he loved to ‘work’ together and also passed the message that Desiree didn’t need to worry about him. He felt like a peaceful and contented little boy.

That is how I found him the next day. While I was searching in my bag for the gift Sky was around without showing any signs of shyness or fear. I fully enjoyed the shoot with Sky and his playmate Meisje. It happened to be an hour filled with play and joy and the result is gorgeous. More of the result can be found on my portfolio page.

Thanks Sky, for trusting me and for the beautiful teamwork!